ก่อนอื่นต้องขอขอบคุณทุกคนที่ร่วมสนุกลุ้นรับ Smooth E Gold cream กับ Acnedefend บล็อกเพื่อคนเป็นสิวทุกๆคน ต้องบอกเลยว่ากติกาที่ให้เล่าเรื่องฮาหรือเรื่องน่าอายที่สุดในชีวิตมา 1 เรื่องนั้นสุดยอดมากแต่ละเรื่องทั้งฮาและน่าอายกันแบบสุดๆจริงๆ ผมนั่งอ่านทุกเรื่องและต้องใช้กำลังภายในอย่างสูงในการเลือกเรื่องที่โดนใจที่สุด 10 เรื่อง อ่านไปก็ขำไป มาดูรายชื่อและเรื่องที่แต่ละคนเล่ากันดีกว่าครับ ว่าจะฮาขนาดไหน
รายชื่อผู้โชคดีที่ได้รับ Smooth E Gold cream
1. คุณ Thanavat Chuntara
ตอนประถม ปวดขี้มากแต่อั้นเพราะครูสอนไม่กล้าขอไปห้องน้ำ แต่สุดท้ายทนไม่ไหวต้องขอครู พอเดินไปถึงหน้าห้อง "ครูครับขออนุญาติ...แพลบบ" ขี้กลิ้งออกมาตรงหน้าครูเลยครับ โมเม้นนั้นไม่ต้องพูดถึงเพื่อนนะว่าจะยังไง ปล.เป็นปมด้อยไปโดยปริยาย แม้ว่าตอนนี้ปีสามและ ดีนะที่มันยังเปนก้อนๆ หรือเปล่า? 555555 #กะเพื่อนสนิทยังไม่รุเลย #เพื่อของกรุยอมม
2. คุณ Kul Lovefamily
เป็นเรื่องที่อายที่สุดค่ะ ขอเกริ่นก่อนนะค่ะ ว่าเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นนี้เรายังไม่เคยมีอะไรกันกับแฟนค่ะ ยังเวอจิ้นอยู่นั้นเอง ก็นัดดูหนังทานข้าวกับแฟน แฟนก็มาส่งที่บ้านเหมือนอย่างเคย ก่อนกลับแฟนก็ก้มหน้ามาจูบที่ปาก ขณะที่ปากกำลังจุ๊บกันเบาๆ เราหลับตาพริ้มแต่เสือกเรอแถมมีกลิ่น แฟนถอนริมฝีปากแล้วหัวเราะใหญ่เลย คิดในใจทำเสียเรื่องอีกแล้วกุกำลังฟินเลย
3. คุณ Agoda A Golden
วีรกรรมวีรเวรที่อายมากที่สุดในชีวิตคือ ...เดินไนท์บาร์ซ่ากับเพื่อนค่ะ มัวแต่โม้กันชวนดูของมุ้งมิ้งๆ ทันใดนั้นก็... เตะขันขอทานที่นั่งอยู่ตรงพื้นค่ะ ขันสแตนเลส เสียงดังสนั่นหวั่นไหว เคร๊งๆๆ!!!! ทุกสายตาหันมามมองเป็นตาเดียว อ่า...นี่ชั้นเลวมากเลยใช่ไหม รังแกคนไม่มีทางสู้ รังแกคนพิการ รังแกขอทาน อีเพื่อนวิ่งเก็บขันที่กลิ้งหลุนๆ เราก็วิ่งไล่ตามเศษสตางค์ที่มันพร้อมใจกันกลิ้งไปคนละทิศคนละทาง เวรซ้ำกำซัดตอนก้มๆเงยๆทั้งอายทั้งเก็บ เอ้ย!ทั้งอายทั้งเจ็บ เฮ้ย ทั้งเก็บ...เออถูกละ ก้มไปหัวไปโหม่งไอ้ผ้าใบม้วนๆ ของร้านชำตรงมุมเหล็กด้านนึง ส่งผลให้มุมอีกด้านไปโขกหัวป้าแม่ค้าที่นั่งขายของอยู่บนพื้น เสียงป้าโอ้ยเท่านั้นแหละ อยากจะนอนแผ่ มาฆ่าตรูเลยดีกว่ามั้ยยยย ไหว้ปะหลกๆไม่รู้กี่รอบต่อกี่รอบ จากนั้นมาก็ไม่กล้าย่างกรายไปชอปปิ้งแถวนั้นอีกเลย =_=
4. คุณ Kae Siriporn
เรื่องราววีรกรรมสุดฮา คือ วันนั้นกำลังนั่งคุยเล่นกับแม่อยู่หน้าบ้าน แล้วมีโทรศัพท์ดังขึ้นเราก็รีบรับ ปลายสายบอกว่า ทำไมไม่มาสักที รอนานแล้ว เอาลูกชิ้นมาให้แม่ด้วยจะขายของ เอามาให้เร็วด้วย เราห๊ะ! รัยนะ..งงเลยเราก็นั่งอยู่กับแม่เนี่ย แล้วแม่ไหน แม่ใคร ให้เราเอาลูกชิ้นไปให้ที่ไหน เลยบอกเค้าคงโทรผิด เค้าก็ยังบอกจะผิดได้งัยก็โทรเบอร์นี้ทุกครั้ง เดี๋ยวนี้ใช้อะไรไม่เคยได้เลยไม่อยากออกมาก็บอก อ้าว..มาว่าเราอีก เราก็เลยกดวางเพราะไม่อยากคุยแล้ว แต่เค้าก็โทรมาอีก แม่เราก็เลยให้กดรับแล้วบอกกับเค้าว่าเดี๋ยวเอาลูกชิ้นไปให้ใจเย็นๆ พอเรากดรับสาย...เค้าก็พูดว่า..คุยยังไม่รู้เรื่องรู้ราวมาวางสายเดี๋ยวกับไปจะโดน แล้วก็ว่ามาเป็นชุด แม่ก็นั่งขำเราอยู่ดีๆก็มีแม่ใครก็ไม่รู้โทรมาด่า เราก็เลยบอกปลายสายไปว่า แม่รออยู่นั้นแหละเดี๋ยวจะเอาลูกชิ้นขึ้นสามล้อไปให้ เค้าก็ตอบกูอยู่ปากซอยไม่ใช่ในเมือง มึงเดินเอามาให้ก็ได้ ชักจะกวนใหญ่ล่ะ เดี๋ยวจะโดนต้องให้อารมณ์เสียตลอด เอามาให้ไวแค่นี้แหละ วาง... วางเสร็จเรานี่รีบปิดเครื่องเลยกลัวเค้าโทรมาอีก ทีนี้ก็นั่งหัวเราะกับแม่ ป่านนี้ลูกเค้าจะโดนแม่เค้าตีเปล่าหนอ ฮ่าาาา ก็เราบอกว่าไม่ใช่ ก็ไม่เชื่อ
5. คุณ Gib Gib
เดินตกบันไดที่หน้าสยามคะ สมัยก่อนที่สยามจะมีบันไดสูงที่วัยรุ่นชอบไปนั่งกัน เราเดินไปคนเดียว แต่งตัวสวย เริดๆ เชิดๆ คะ สะดุดเท้าตัวเอง ตกตั้งแต่ขั้นบนสุด จนลงมานอนกระโปรงเปิด โชว์กางเกงในสีแดง ที่พื้นฟุตบาท รถเมล์ก็จอด คนทุกคน สายตาทุกคู่ หันและจองมามองที่เราคนเดียว ตอนนั้นอายมาก หน้าแดงจนรู้สึกได้ว่าหน้าร้อนผ่าว รีบลุกขึ้นแล้วเดินหายไปทันที กลับมาถึงบ้านปวดตัว ไปหมด จนต้องไปหาหมอ ปรากฎว่าต้องใส่เฝือกที่ขาซ้าย ต้องใส่บล็อกคอ เป็นหนักมากคะ เรียกว่าสุดๆ จริง ทั้งอาย ทั้งเจ็บ
6. คุณ Miowchan Miowchanandyokun
ไปตรวจร่างกายที่โรงพยาบาล ก็ผ่านไปด้วยดีแต่ตอนไปเอ็กซเรย์ ก็ต้องถอดเสื้อแล้วเอาอกไปทาบเครื่องเอ็กซเรย์ คุณหมอก็บอกว่า ให้หายใจลึกๆ แล้วนิ่ง แต่ เรากลับได้ยินว่า หายใจเข้าลึกๆแล้ววิ่ง พอได้ยินว่าวิ่ง นึกว่าคุณหมอจะดูการทำงานของปอดตอนที่เราวิ่ง ก็เลยวิ่งอย่างเต็มที่เลย บนเครื่องเอ็กซเรย์นั่นแหละคะคุณหมอก็คงคิดว่า ไฟช๊อตหรือปล่าว ทำไมไม่นิ่งซะที ก็เลยบอกอีกครั้งว่า หายใจเข้าลึกๆแล้วนิ่งค่ะพอได้ยินคำว่านิ่งเท่านั้นแหละ แทบอยากจะมุดแผ่นดินหนีจริงๆ
7. คุณ ชิโกะ เด๋อว๋อ
เรื่องรถ ป.1
เรื่องมีอยุ่ว่า ลูกชายเรียนอยุ่ชั้น ป.4
แม่ : ลูกปะแม่จะพาไปกลับ กทม เดียวซื้อตั้วรถแปปนะลูก
แม่ซื้อตั้วรถเสร็จ
ลูก : แม่ๆเราขึ้นรถคันไหนครับ
แม่ : นี่ไงลูกรถ ป.1นี่ไง
ลูก : แม่ครับ (หนูอยุ่ ป.4 จะขึ้นรถคันไนละครับ) เห็นแต่รถ ป.1-ป.2 เอิ้กๆๆๆๆๆ
แม่ : ขึ้นๆไปเถอะลูก (ในใจแม่เออวะ กูจบ ป.ตรี จะขึ้นรถคันไนเนี่ยยย) ฮิ้วววววววว
8. คุณ Ikq Goodnatured
ผมมีเรื่องน่าอายหลายเรื่อง แต่ขอเอาเรื่องนี้เล่าละกันครับ สมัยเรียนปวช. สถาบันผมเค้าจัดแข่งขันเต้นแอโรบิคซึ่งมีรุ่นพี่เป็นแกนนำฝึกฝน ในวันแข่งผมใส่ชุดสีดำทั้งชุดเสื้อคอกลม กางเกงสเตร์รัดๆขาสั้นแค่เข่า ถึงรอบทีมผมเต้นต้องมีท่าวอร์มยืดเหยียดก่อนเต้นเร็วท่าแรกก็หันผิดทางและครับ หันไปคนละทางกับคนอื่น ต่อมาไอ้ที่หนักคือยืดขาจนเป้ากางเกงฉีกที่ละนิดไม่รู้ตัว รู้ตัวอีกทีแตกดังแขวกกกกก ได้ยินกันทั้งสถาบัน ความอายแค่นี้ยัง ยังทำไรผมไม่ได้ ผมก็เต้นต่อไปทั้งกางเกงแตกๆ เพื่อนตะโกนสิทีนี่ ไอ้...เป้าแตกกก แค่นั้นแหละ ได้ยินกันทั้งผู้ชม อายสิครับทีนี้ มันจะตะโกนบอกคนอื่นใหรู้เพื่อ!!! สุดท้ายกางเกงผมก็กลายเปงกระโปรงผ่ากลางผ่าหลัง จบเพลงวิ่งเข้าห้องน้ำแทบไม่ทัน ^^
9. คุณ Golfoo Rate-r
เมื่อปีก่อนเรากับเพื่อน3คนกำลังซ้อนมอไซต์ไปสมัครงานที่นิคมลำพูนในตอนเช้า ซ้อนอัดสาม เพื่อนเราผู้หญิงขี่ และเพื่อนสาวประเภทสองนั่งกลาง และเรานั่งคนที่สาม พอขี่ผ่านทางรถไฟมันเป็นถนนในหมู่บ้าน เราก็ได้กลิ่นเหม็นๆเน่า แล้วพูดกับเพื่อนสาวประเภทสองที่นั่งกลางว่า "ได้กลิ่นไรเหม็นๆไหม" เพราะคิดว่าหมาหรือแมวน่าจะเน่าตายแถวๆที่เราขี่รถผ่านมา สักพัก เพื่อนเราก็ตอบกลับมาว่า "อิบ้ากูหาว" ///
10. คุณ JuneJune June June
ตอนม.4 จะมีบทอาขยานของสุนทรภู่ ที่ต้องไปท่องทำนองเสนาะให้ครูฟัง ไม่งั้นไม่ผ่านครูก็ให้จับกลุ่ม 5 คน ซึ่งไอ้ความที่เราดูเหมือนจะพึ่งพิงได้ในเรื่องภาษาไทย กับจำกลอนเก่งเพื่อนเลยยกให้เป็นคนนำ คนอื่นแอ๊บเสียงตาม แล้วก็ว่าไปทำนองเสนาะ มีอยู่ท่อนนึง"อันรูปเสือสีหมีกระทิง เหมือนจะย่างวางวิ่งเวียนวน" ซึ่งตอนนั้นไม่รู้ว่าเราป่วยหรือมึนหรือง่วงจำไม่ได้ ก็ท่องทำนองเสนาะไพเราะเพราะพริ้งด้วยเสียงอันดัง แต่... อันรูปเสือสีหมีกระทิง... หมี ม ม้า หายค่ะ - -"ดังด้วย ครูก็นั่งขำ เพื่อนเราก็ขำ เราก็เอ๋อ ตรูทำไรผิด ออกจากห้องถึงรู้ ว่า ... เต็มห้องเลย
ยินดีกับผู้โชคดีทุกคนที่ได้รับ Smooth E Gold cream ในครั้งนี้ ส่วนคนที่ไม่ได้ไม่เป็นไรเดือนหน้าว่ากันใหม่ มีแจกของกันทุกเดือนแน่นอน สุดท้ายนี้ขอขอบคุณทุกคนที่ร่วมสนุกกันเข้ามาอีกครั้งครับ
0 ความคิดเห็น :
แสดงความคิดเห็น